Saint-Léon-Sur-Vézère ligt in te departement Dordogne in de “Perigord Noir” en behoort tot “Les Plus Beaux Villages de France”, het dorp ligt pal aan de rivier de Vézère. Saint-Léon-Sur-Vézère is een oase van rust in een toeristische streek.
In het zomerseizoen vindt er, vier weken lang, een muziekfestival plaats wat veel mensen uit de omgeving trekt. De charme van Saint-Léon-Sur-Vézère ligt vooral in de mooie middeleeuwse huizen met lichte stenen met daken met coyaux (zwakke helling aan de onderkant van het dak) en het labyrint van smalle straatjes.
De omgeving van Saint-Léon-Sur-Vézère is al in de vroege oudheid bewoond blijkt uit opgravingen en grotten met rotstekeningen zoals o.a. de grot van Lascaux. Het dorp Saint-Léon-Sur-Vézère dateert echter pas uit de 4e eeuw na Christus, de eerste schriftelijke vermeldingen komen uit 13e eeuw na Christus onder de naam Sanctus Leonitus. Het dorp ligt midden in het strijdgebied van de Honderdjarige Oorlog en de godsdienst oorlogen en heeft toch goed haar oorspronkelijke karakter weten te behouden.
Commerciële scheepvaart op de rivier de Vézère begon al in de Gallo-Romeinse tijd, in de 17e en 19e eeuw werd het pas echt ontwikkeld en was het de belangrijkste commerciële haven aan de Vézère. Het gebouw waar nu het stadhuis en de school zijn gevestigd, het Maison de la Marine, werd de begane grond gebruikt voor opslag van goederen. Op de 1e etage huisvestte het hoofdkwartier van “le Compagny de canales de la Vézère et la Corrèze”. Handwerk- en industriële gebieden werden aangelegd langs de rivier zoals molens, glasblazerijen en weverijen. De haven lag in een bocht van de rivier en strekte zich uit van de kerk tot Maison de la Marine. Vanwege het onbetrouwbare waterniveau van de rivier, konden de schepen niet verder dan Saint-Léon-Sur-Vézère varen. In de 19e eeuw verdween de commerciële scheepvaart van de rivier en werd vervangen door de trein.
Op de resten van een Gallo-Romeinse villa staat de Romaanse Saint-Léonce kerk, deze behoorde bij een twaalfde-eeuwse Benedictijnenpriorij die viel onder de abdij van Sarlat, het hele dak is belegd met “lauzes” (leistenen) uit de Perigord Noir. Het sierlijke Chateau de Clérans uit de 15e eeuw ligt aan de rivier, heeft torens met machicoulis (vierkante openingen) en windwijzers, het chateau kan niet bezocht worden. Op het centrale Dorpsplein staat het Chateau de la Salle uit de veertiende eeuw, opgebouwd uit droog metselwerk met een mooie vierkanten donjon. De donjon, Manoir en tuinen zijn voor het publiek toegankelijk.
De gotische Chapelle du Cimmetière uit de 14e eeuw heeft een Provençaalse inscriptie boven de deur die verwijst naar een legende uit 1233. Een bediende zou en pijl hebben afgeschoten naar het kruisbeeld aan de ingang van de begraafplaats, hij viel dood neer met zijn hoofd een halve slag gedraaid. In 1890 is het graf van de bediende geopend door de Société Historique et Archéologique du Perigord, daar lag een skelet met de schedel een halve slag gedraaid. Bij de begraafplaats met zes gotische grafnissen in de muur, staat nog steeds een groot kruisbeeld.
